Beelden in Voorburg, door Anne Marie Boorsma, fotografie Marian Kokshoorn

Psyche en haar verlangen om weg te vliegen.

“Hoog in de wolken wil ik wezen, hoog in de wolken wil ik zijn”. Ik moest denken aan de beginregel van een lief kinderliedje over een helikopter, toen ik las over de beeldhouwer/schilder Theo van der Nahmer. In Leidschendam-Voorburg staan een aantal beelden van hem in de openbare ruimte. Theo van der Nahmer wou als kind piloot worden. Als puber deed hij aan zweefvliegen en op zijn zestiende had hij al twee brevetten. Maar ja, om een pilotenopleiding te volgen moest je achttien zijn. Wat te doen in die tussentijd? Naast zweefvliegen was tekenen altijd zijn lust en zijn leven, dus hij besloot naar een academie te gaan in Den Bosch. Later zal een docent hem aanraden naar de Haagse academie te gaan om zijn studie te vervolgen. En in Den Haag is hij altijd gebleven. Hij werd lid van de Haagse kunstenaarsgroepen “Verve” en “Fugare” en ook van de Voorburgse groep “De Nieuwe Ploeg”. In 1948 kreeg hij zijn eerste grote opdracht in Den Haag: een monument voor de schrijver Louis Couperus. Hij verdiepte zich in zijn vele boeken en het werd: “Eline Vere”. Het hoofdpersonage uit zijn debuutroman dat maar niet gelukkig kon worden. Ze staat dankzij Van der Nahmer al jaren in brons charmant te wezen op de Groot Hertoginnelaan. In Voorburg, in een plantsoentje op de hoek van Louis Couperusstraat/hoek Aart van der Leeuwkade, staat nog een prachtig beeld van Van der Nahmer: Psyche. Ook Psyche is een hoofdpersonage van een boek van Louis Couperus, dat uitkwam in 1898. Het beeld is in dezelfde periode gemaakt als Eline Vere en in 1964 werd het derde afgietsel gemaakt dat in Voorburg terecht kwam. Couperus schreef “Psyche” als een sprookje voor volwassenen. Het is losjes is gebaseerd op een mythologisch verhaal. Ze is een mooie jonge prinses met een vervelende zuster die uit is op macht. Zij ontvlucht haar zuster en al die andere narigheid van het aardse bestaan door te kiezen voor het luchtruim met behulp van de Chimera, het vliegende paard. Niet minder dan Eros zelf wordt verliefd op haar. Ze worden een gelukkig paar. Maar ja, het gras is altijd groener aan de andere kant en ze laat zich verleiden door saters, drank, dans en onkuisheid. Dus net als een gewone sterveling heeft ze zo haar gebreken. Het komt trouwens wel weer goed met haar. Maar nu het beeld van Theo van der Nahmer. Zoals het hoort in de kunst zit er gelaagdheid in. Ze is naakt, dat staat voor haar onschuld. Met één voet staat ze stevig op de grond, haar andere voet tilt ze lichtje op. Ze richt haar armen omhoog, wat haar verlangen naar het hemelse vliegen verbeeldt, maar tegelijkertijd vouwt ze haar onderarmen over haar ronde hoofdje heen. Het hoofdje dat ze naar de aarde richt, ze heeft haar ogen gesloten. Is het niet een teken dat al het hemelse zich van binnen afspeelt en dat ze dat wil beschermen? Ik denk het wel.

Psyche een beeldhouwwerk van Theo van der Nahmer (Stratum, Eindhoven 1917-Den Haag 1989)

Aart van der Leeuwkade, hoek Louis Couperusstraat Voorburg.

Literatuur: Marianne Dommisse, Theo van der Nahmer, een uitgave van Haags Palet, HBKK, Voorburg, 2002

Voor reacties: www.annemarieboorsma.nl

 

 

klik hier: september/december 2014: Amerikaanse kunst 1870-2000, een cursus van 12 lessen.

klik hier: januari/april 2015: Europese kunstenaarskolonies, een cursus van 12 lessen

Mei/juni 2018

Dubbeltalent, Nederland, 1850-2000

Vanaf donderdag 31 mei 2018 en vrijdag 1 juni 2018 starten cursussen kunstgeschiedenis van vijf lessen met als thema: Dubbeltalent, Nederland 1850-2000.

In deze cursus worden kunstenaars besproken die naast de beeldende kunsten, ook bekend zijn geworden als schrijver. Zo worden o.a. besproken: Jacobus van Looy, Hendrik Nicolaas Werkman, Hendrik de Vries, Theo van Doesburg, Willem Hussem, Jan Elburg, Lucebert, Jan Wolkers, Armando, Jan Cremer en Charlotte Mutsaers.

Meer informatie volgt.

 

Praktische informatie:

Amco Theater, Burgemeester Feithplein 97 Voorburg. Eerste les op donderdag 31 mei 2018

Theater Branoul, Maliestraat 12 Den Haag. Eerste les op vrijdag 1 juni  2018

Tijden: van 10.00 tot 11.30 uur.

De cursus kost € 75,00 voor 12 lessen.

 

Betaling op banknummer NL29 INGB 0003749227 t.a.v. A.M. Boorsma te Voorburg, graag met vermelding van de cursusnaam en de locatie.

Meer informatie en aanmelding: Drs. Anne Marie Boorsma, 070-3822130

 

Meer praktische informatie, klik hier

 

Over beeldende kunst, design, theater en mode.

In 1969 liepen jongeren met bloemen in het lange haar. Ook de jongens. En je sliep op de Dam en je vader en moeder noemde je bij de voornaam. Je was “baas in eigen buik”, je kind ging naar de kresj en hij/zij werd anti autoritair opgevoed. Je streed tegen burgerlijkheid en was voor vrede en democratie en deed mee aan demonstraties tegen de oorlog in Vietnam. Als student bezette je het Maagdenhuis in Amsterdam en je hield van geestverruimende middelen, de Rolling Stones, zenboedisme en vrije seks. Je was voor inspraak, gelijkheid tussen man en vrouw en de emancipatie van homo´s en lesbiennes en ook voelde je je solidair met de minderbedeelden. Je was voor het wittefietsenplan, uitgedacht door de Provo-beweging en aan de wand had je een rotaprint hangen met een vrijend paar van Aat Veldhoen. Voor drie gulden gekocht. Hogere kunst werd met ironie, humor en veel malligheid bestreden, en eigenlijk was gewoon alles kunst, was alles mooi. Ook de straat, het buurthuis, autobanden, wattenbolletje en plastic zakjes. Eigenlijk was iedereen een kunstenaar. De scheiding tussen kunstvormen werd vager. Beeldende kunstenaars gingen acteren, en noemde dat dan een performance of happening. Schrijvers gingen schilderen en/of acteren, acteurs gingen aan de slag met verf, maakten hun eigen kostuums en schreven hun eigen teksten.

Kunstenaar Wim T. Schippers plaatste midden in de zomer van 1969 een enorme versierde kerstboom op het Leidseplein in Amsterdam en in het Stedelijk Museum organiseerde curator Wim Beeren de tentoonstelling “Op losse schroeven”. Hij exposeerden er werken van kunstenaars die vernieuwende kunststromingen vertegenwoordigden zoals Arte Povera, Conceptuele kunst en Post Minimal Art. Zo waren er werken te zien van Joseph Beuys, Richard Long, Bruce Nauman, Maria van Elk, Mario Merz, Jan Dibbets, Ger van Elk en Marius Boezem.

Op 9 oktober 1969 vond in de Amsterdamse Schouwburg Actie Tomaat plaats. Jonge theatermakers in opleiding wierpen tomaten naar de acteurs van de Nederlandse Comedie. Dit toneelgezelschap werd gezien als een elitair bolwerk dat zo snel mogelijk afgeschaft diende te worden. Nieuwe experimentele gezelschappen werden opgericht. De voorstellingen vonden nogal eens plaats op straat, in tenten, verpleeghuizen, gevangenissen of kraakpanden.

Naast bovengenoemde kunstenaars worden o.a. besproken: Armando, Gilbert & George, Niki de Saint Phalle, Carolee Schneemann, Yayoi Kusama, Donald Judd, Robert Smithson, Andy Warhol, R.B. Kitaj, George Segal, Edward Kienholz en Claes Oldenburg.

Datum/ Tijd: donderdag 16 mei 2019 in het Amco Theater, Burgemeester Feithplein 97 te Voorburg van 10.00 tot 11.00 uur, en

vrijdag 17 mei 2019 in Theater Branoul, Maliestraat 12 te Den Haag, ook van 10.00 tot 11.00 uur.

Toegang: € 12,50, bedrag graag overmaken op banknummer: NL29 INGB 0003749227

Aanmelden:  abcurskunst@hotmail.com, of 070-3822130

 Illustraties: Claes Oldenburg, Flagends, 1969, Gilbert & George, Living Sculpture, Stedelijk Museum Amsterdam, 15 november 1969.

 

Column op achterzijde van het tijdschrift ‘ Ons Den Haag´, een uitgave van de ´Vrienden van Den Haag’, juli/ augustus 2018

Het portret

Vol enthousiasme leidde ik mijn cursisten rond in de foyers van de Koninklijke Schouwburg. Een bezoek leek me een passende afsluiting van de cursus ‘Theater en Beeldende kunst’, die ik in het Haagse Theater Branoul had gegeven. En daarom waren we hier. Acteurs en actrices in verf volgden ons vanaf de statige muren. Fie Carelsen keek ons dankzij kunstschilder Piet van der Hem wat hooghartig aan. De oogopslag van Caro van Eyck was opvallend gedetailleerd geschilderd door Sierk Schröder, terwijl forsere verfstreken haar gezicht omlijstten. Meer kunstenaars hadden de ziel van de theaterpersoonlijkheden goed weten te treffen, waardoor je soms het gevoel kreeg dat ze nog een beetje aanwezig waren. Je had als het ware een gesprekje met ze kunnen aanknopen, om zo herinneringen op te halen aan vervlogen voorstellingen. Want o wat is het vluchtig die theaterkunst. Wat blijft er nou helemaal over van die voorstellingen? Herinneringen ja, maar verder…? Een foto, een kostuumontwerp? En ja, gelukkig ook wel eens een portret.

Er hangen meerdere portretten van de grote theatervernieuwer Eduard Verkade. Niet voor niets. In 1913 had hij aan de Haagse Herengracht zijn eigen theatertje, waar hij vooral Engelse societystukken opvoerde. De bekende Art Nouveaukunstenaar Chris Lebeau was een aantal jaren zijn vaste decor- en afficheontwerper. Verkade was de grondlegger van de zogenaamde Haagse speelstijl. Dat wil zeggen: ingetogen, geen franjes en uiteraard een beetje deftig. Zoals wel vaker met theaters van destijds werd ook die van Verkade omgedoopt tot bioscoop.

Een cursist hield me staande en zei: “Waar hangt je zus?”, “Die hangt hier niet”, zei ik. En ik herinnerde me weer een excursie van een jaar daarvoor in de Amsterdamse Schouwburg. Daar werden we door een medewerkster rondgeleid. “En hier hangen de portretten van alle Theo d’ Or winnaressen. De Theo d’Or wordt jaarlijks uitgereikt aan de beste actrice met een dragende rol”, doceerde ze. Ik kon het niet laten en zei: “Nou, niet allemaal hoor. Sacha Bulthuis hangt hier niet. Ze heeft zelfs twee gouden schijven in haar bezit en bovendien was en is ze de jongste die hem ooit ontvangen heeft”. De medewerkster leek niet bijster onder de indruk. Ik geloof ook niet dat er een belletje ging rinkelen bij het horen van de naam Bulthuis. Ach ja, een Haagse… Bovendien iemand die zich in het gewone leven nogal onopvallend bewoog en zich daarbij ook nog weinig op tv vertoonde.

Maar we waren nu in Den Haag en sloten de rondleiding af met een lief kopje koffie ons aangeboden in de foyer. Verrassend was het weerzien met Fred van de Schilde, Productieleider NTjong.  Jarenlang was hij verbonden aan Toneelgroep De Appel. Natuurlijk spraken we erover hoe schandalig het was dat dit gezelschap was opgeheven. En oh ja, nog een schande: “Waarom hangt Sacha hier niet. Ze was toch de ster van de Appel? En heeft ze niet een aantal keren als gast de Schouwburg bespeeld?”.

Korte tijd later belde Fred me op.

‘We gaan er mee aan de slag Anne Marie. Ik denk ook dat je zus hier hoort.’ ‘Dank je’, zei ik. ‘Ze verdient het.’ In het oude Appeltheater waart haar ziel nog rond, maar in de Koninklijke Schouwburg, tijdens voorstellingen van de Haagse Comedie, moet zij als kind destijds de beslissing genomen hebben: dit wil ik ook. En dat is haar nu gelukt!

Ondertussen is het portret vervaardigd door beeldend kunstenaar Albert Groenheyde en gesponsord door de Vrienden van De Appel.

Het portret zal binnenkort aan de directie van Het Nationale Theater worden aangeboden en ik hoop natuurlijk vurig dat zij het cadeau zullen omarmen. Zodat het portret van Sacha een mooi plekje krijgt in de mooiste schouwburg van Nederland.

Anne Marie Boorsma kunsthistorica en docente kunstgeschiedenis

Het portret is op dinsdag 11 december 2018 onthuld in de Koninklijke Schouwburg. Het was een groot feest. Een impressie:

Praatje bij uitreiking Humanistische Prijs Haaglanden: 30 maart 2019

Het is een vast patroon, smorgens als ik de keuken inkom blèrt Wapper om eten. Hij kringelt om mijn voeten totdat ik hem dan eindelijk zijn ontbijt voorzet. Hij gaat heerlijk smullen en zal zich voor de rest van de dag nestelen in de vensterbank. U begrijpt, Wapper is de poes. En ja, vanmorgen had ik het weer. Dan kijk ik naar dat slapende bolletje van hem en dan voel je weer die sterkte band opkomen die je kan hebben met een huisdier. “Wat heb je niet allemaal moeten meemaken, lieve Wapper”, denk ik dan.

Ik ga het u vertellen.

Als pasgeboren poesje had mijn jongere zus Bernadet hem bijna dood gevonden in een plastic buisje. Locatie: Frankrijk, seizoen: midden winter. Mijn zusje had al wel eens verteld over de hordes wilde katten die regelmatig langs haar huis voorbij kwamen. En dit kleine poesje was dus achtergelaten door zijn vader en moeder. Mijn zusje blies warme lucht in het buisje. Ze trok hem aan zijn staart eruit. Tja, hoe moest het anders. En jawel, heel langzaam begon hij te ademen. Hij begon te leven. Hij groeide en bloeide op. Omdat mijn zusje al een dierentuin in Frankrijk had, vroeg ze na een paar maanden of ik Wapper wou hebben. En ik zei dat dat goed was. Nu is Wapper al vele jaren kind aan huis. Poes aan huis.

Als baby was hij dus bijna dood geweest, een tweebenige reuzin had leven in zijn lijf geblazen, en een andere tweebenige reuzin zorgt al jaren voor de brokjes, de aaitjes en de kattenbak. Met zo een achtergrond moet hij een rijk innerlijk zielenleven hebben. Waarschijnlijk heeft hij een rijk innerlijk ziele leven, net zoals de olifant, het varken en de bosmier. Wij mensen verschillen weinig van het dier. Alles wat een dier doet, doet een mens ook. Alleen is er één heel erg groot verschil. Terwijl het dier mogelijk een rijk innerlijk leven heeft, heeft de mens er zeker een. En de mens heeft het talent dat rijke innerlijke leven door middel van woorden, klanken, spel en beelden tot uiting te brengen. Aan die ander. Die andere mens, die daar weer op kan reageren. Met woorden, klanken, spel en beelden. Dat vereist denkwerk, gevoeligheid en fantasie. Dat is kunst. Communicatie dus.

En er zijn vele vormen. Want als je het niet kan zeggen, kan je het zingen. Als je het niet kan zingen, kan je het in beeld brengen. Als je het niet in beeld kan brengen, kan je er toneelspel van maken. Kunst is nutteloos, dat zij de beroemde schrijver Oscar Wilde ook al. Dat klopt. Want als eerste komt het vreten, dat zei Bertolt Brecht. Maar toch, en dat wist Bertolt Brecht ook: een mens is geen dier.  Ik denk dat u ook weet, dat in extreme situaties, oorlogssituaties bijvoorbeeld, kunst wordt gemaakt. In de tweede wereldoorlog, werd er, ook in Den Haag, ondergronds toneelgespeeld door acteurs die weigerden lid te worden van de Kultuurkamer. Waarom? Ze deden dat om geen willoos dier te worden! In chaotisch situaties is het helend als je een verhaal kan maken of een lied kan zingen met een begin, een midden en een eind. Als doden worden begraven wordt er muziek gespeeld, soms gedanst. Is het noodzakelijk? Als een mens een dier zou zijn, niet. Maar het geeft troost als aan onuitsprekelijk verdriet via een omweg, een kader, krijgt. Net zoals dat geldt voor geluk. Kunst kan wanhoop omzetten in hoop, verdriet in berusting.

Ieder mens heeft een rijk innerlijk leven, waar je wiegje ook gestaan heeft. En het is noodzakelijk als daar vorm aan gegeven wordt. En als we ons openstellen, krijgen we een kijkje in de ziel van die ander. Zo kunnen we leren beter te begrijpen, misschien wat milder te worden. Mijn favoriete kunstenaar is Oscar Kokoschka. In 1953  richtte hij in Salzburg een zomerschool op, die hij noemde de “Schule des Sehens”. De school van het zien. Vanuit de hele wereld kwamen de studenten. Een kunststudent moest leren kijken vond Kokoschka. Want zei hij, als je goed leert kijken, leer je beter zien, en als je goed leert zien, kan je beter inzien.

Beter inzien!

Nu wil ik terugkomen op poes Wapper. Hij heeft duidelijk niet de behoefte om dat vreselijk dramatische leven van hem om te zetten in een boek over bijvoorbeeld de verschrikkelijke moeder. Eigenlijk wel rustig zo. Hij is gewoon poes, en dat is voldoende. Voor mensen is alleen mens zijn niet voldoende. Wij moeten creëren en de wereld om ons heen veranderen. Dat zit in ons dna en dat moet niet beknot worden. Wel gestimuleerd en gestuurd. Kunst maken en kunst tot je nemen, is van levensbelang om meer mens te zijn. Want in de kunst kan je groots en meeslepend leven, daar waar het in het dagelijkse grijze leven soms ongepast, onwenselijk of belachelijk is.

Dat niet iedereen dat inziet en dat er soms minachtend over kunst wordt gesproken, maakt me soms boos. Politici bijvoorbeeld die spreken over een linkse hobby. Ik denk dat het goed zou zijn als sommige politici terug naar school gaan. Naar de Shule des Sehens bijvoorbeeld. Want wie weet dat ze dan tot een beter inzicht komen.

Ik dank u voor uw aandacht.

Anne Marie Boorsma, 30 maart 2019

 

Januari/april 2018

Kunstenaressen Deel II, 1918-2018

Vanaf dinsdag 9 januari 2018, donderdag 11 januari 2018 en vrijdag 12 januari 2018 starten cursussen van 12 lessen met als thema: Kunstenaressen Deel II, 1918-2018.

Naast de schilderkunst komt ook de beeldhouwkunst, fotografie, weefkunst, vormgeving, performance, de installatiekunst en videokunst aan bod.

Nederlandse kunstenaressen worden besproken als Jeanne Bieruma Oosting, Lou Loeber, Frida Holleman, Marijke Boomsma, Astrid Engels, Gerti Bierenbroodspot, Willy Belinfante, Arja van den Berg, Judith van Bilderbeek en Hens de Jong. Daarnaast wordt de Portugese kunstenares Paula Rego besproken. Bovendien Bauhaus kunstenaressen zoals de weefsters Guntha Stolz en Anni Albers, de ontwerpster Marianne Brandt en de fotografe Gertrud Arndt.

Wat de Nederlandse beeldhouwsters betreft worden besproken: Maja van Hall, Hetty Heijster, maar ook de Amerikaanse beeldhouwster Eva Hesse.

Wat de installatiekunst betreft worden besproken de Japanse kunstenares Yayoi Kusama, de Franse kunstenares Sophie Calle en de Belgische kunstenares Berlinde De Bruyckere. Bovendien de Britse videokunstenares Gillian Wearing.

Wat de fotografie betreft komen aan bod de Nederlandse fotografen Emmy Andriesse, Marianne Dommisse, Rineke Dijkstra, Desiree Dolron, Inez van Lamsweerde, Loretta Lux en Bertien van Manen.

Daarnaast ook de beroemde Amerikaanse fotografen: Diane Arbus en Cindy Sherman.

Om deze cursus te volgen, is het niet nodig om deel I gevolgd te hebben.

Meer informatie volgt.

Praktische informatie:

Wijkcentrum de Groene Loper, Van Royenstraat 2 Voorburg. Eerste les op dinsdag 9 januari 2018.

Amco Theater, Burgemeester Feithplein 97 Voorburg. Eerste les op donderdag 11 januari 2018

Theater Branoul, Maliestraat 12 Den Haag. Eerste les op vrijdag 12 januari 2018

Tijden: van 10.00 tot 11.30 uur.

De cursus kost € 150,00 voor 12 lessen. De laatste les is een excursie.

 

Betaling op banknummer NL29 INGB 0003749227 t.a.v. A.M. Boorsma te Voorburg, graag met vermelding van de cursusnaam en de locatie.

Meer informatie en aanmelding: Drs. Anne Marie Boorsma, 070-3822130

 

Meer praktische informatie, klik hier

 

Juni-juli 2021

Leidse kunst 1890-1990

Een cursus kunstgeschiedenis van 5 lessen

In deze cursus worden kunstenaars besproken die in Leiden geboren zijn, of er naar toe getrokken. Kunstenaars die Leiden een belangrijke rol hebben laten spelen in de (inter)nationale kunstwereld.

Leidenaren Chris van der Windt, Arend-Jan van Driesen en Willem van der Nat schilderden prachtige landschappen en stillevens op impressionistische wijze. Hun stijl doet enigszins denken aan de Haagse School kunstenaars. De bekende kunstenaar Henry Daalhoff werkte meer in een dromerige, symbolistische stijl. Hij deelde enige tijd een atelier met Hendricus Petrus Bremmer, kunstenaar, maar vooral kunstpedagoog. Menso Kamerlingh Onnes was opgeleid aan de Polytechnische school in Delft en maakte meubel-en architectuur ontwerpen. Als schilder was hij autodidact. Hij heeft o.a. een prachtig portret gemaakt van zijn zuster Jenny Kamerlingh Onnes. Het werk, dat zich bevindt in het onlangs heropende museum De Lakenhal in Leiden, is duidelijk beïnvloed door James Mc Neill Whistler. Zoon Harm Kamerlingh Onnes schilderde aanvankelijk in de stijl van zijn vader, maar zal later de invloed ondergaan van Vincent van Gogh. Goede vriend Floris Verster schilderde in de stijl van de Haagse School, alvorens hij kleurrijker ging werken en zijn penseelvoering grover werd. De beroemde kunstenaar Theo van Doesburg richtte in 1917 in Leiden het tijdschrift De Stijl op en ontmoette er de architect J.J.P. Oud. Ze hebben nauw samengewerkt in de omgeving van Leiden. Bijvoorbeeld glas-in loodramen en `kleuroplossingen` Vooral hun vakantiehuis `de Vonk`in Noordwijkerhout is erg bekend geworden. Eerder ontwierp Oud een kleine arbeiderswijk in Leiderdorp. In die periode was hij geïnspireerd door de beeldhouwer en keramist Willem Coenraad Brouwer.

Naast bovengenoemde kunstenaars worden besproken, Chris van der Hoef, Dirk Nijland, Cornelis Blauw en Hendrik Valk. Bovendien worden ook modernere kunstenaars besproken die van betekenis zijn voor de stad Leiden, zoals Jan Wolkers en de gebroeders Aad, Gijs en Justus Donker, van het kunstenaarscollectief `After Nature’.

Praktische informatie:

Amco Theater, Burgemeester Feithplein 97 Voorburg. Eerste les op donderdag 3 juni 2021

Theater Branoul, Maliestraat 12 Den Haag. Eerste les op vrijdag 4 juni 2021

Tijden: van 10.00 tot 11.30 uur.

De cursus kost € 75,00 voor 5 lessen.

Voor meer informatie, 070-3822130, of, abcurskunst@hotmail.com

Meer praktische informatie, klik hier

 

 

 

nederland ⇄ bauhaus – pioniers van een nieuwe wereld

Donderdagochtend 9 mei 2019 

Vrijdagochtend 10 mei 2019

In 2019 is het honderd jaar geleden dat het Bauhaus in het Duitse Weimar door architect Walter Gropius werd opgericht. Deze kunstacademie heeft een enorme invloed uitgeoefend op de moderne kunst. In het Museum Boymans van Beuningen te Rotterdam is van 9 februari tot 26 mei 2019 een tentoonstelling te zien met schilderijen, meubels, keramiek, textiel, foto’s, typografie en architectuur over de wisselwerking tussen Nederland en Bauhaus.

De docenten van het Bauhaus hadden een totaal nieuwe kijk op lesmethodes en werkten aanvankelijk expressionistisch met een vleugje spiritualiteit. Johannes Itten is daar een goed voorbeeld van. Onder invloed van de Stijl-oprichter Theo van Doesburg richtte het Bauhaus zich steeds meer op functioneel modern design. Al vóór de oprichting van Bauhaus en De Stijl, waren de Nederlandse kunstenaars H.P. Berlage, Mathieu Lauweriks en Johan Thorn Prikker lid van de Deutsche Werkbund (opgericht in 1907). De Werkbund was net als zijn Britse voorganger, de Arts and Craftsmovenement, een grote voorstander van de samenwerking tussen kunstenaars, architecten en vormgevers.

Naast Johannes Itten maakten kunstenaars als Paul Klee, Wassily Kandinsky, László Moholy-Nagy en Oscar Schlemmer deel uit van het lerarenkorps. In 1925 verhuisde het Bauhaus naar Dessau en in 1933 naar Berlijn. In dat zelfde jaar wordt de school door de nazi’s gesloten. Een dertigtal studenten en docenten zal naar Nederland vertrekken, waar ze zich weer gingen richten op het onderwijs en ontwerpen voor industrie maakten.

Datum/ Tijd: donderdag 9 mei 2019 in het Amco Theater, Burgemeester Feithplein 97 te Voorburg van 10.00 tot 11.00 uur, en

vrijdag 10 mei 2019 in Theater Branoul, Maliestraat 12 te Den Haag, ook van 10.00 tot 11.00 uur.

Toegang: € 12,50, bedrag graag overmaken op banknummer: NL29 INGB 0003749227

Aanmelden:  abcurskunst@hotmail.com, of 070-3822130

 

Haags Theater leven 1910-2010. Een keuze.

Op donderdag 21 mei en vrijdag 22 mei, zal Anne Marie Boorsma een lezing geven over het Haags Theaterleven. In deze lezing zal aan de hand van bijzonder beeldmateriaal een klein stukje theatergeschiedenis van Den Haag verteld worden.

Theater is een vluchtige kunstvorm: het publiek beleefd tijdens een voorstelling voor enige tijd iets wat je een combinatie van verschillende kunstvormen zou kunnen noemen. Als het doek valt blijft de herinnering en na de allerlaatste voorstelling zijn het alleen foto’s, portretten, affiches, e.d., die de theatrale belevenis nog enigszins kunnen oproepen.

In de lezing zal Boorsma haar verhaal vertellen aan de hand van de “overblijfselen” van interessante en/of spraakmakende voorstellingen: vaak prachtige, toegepaste kunstwerken die ook buiten de theatrale context de moeite van het bekijken waard zijn.

Aan bod komt bijvoorbeeld de Art Nouveau kunstenaar Chris Lebeau. Hij ontwierp affiches en decor-en kostuum ontwerpen voor de beroemde theatervernieuwer Eduard Verkade. Op de Haagse Herengracht heeft hij begin 20^ste eeuw een aantal jaren zijn eigen theater bespeeld met zijn groep “Die Haghespelers”. Enny Vrede was één van de vaste actrices. Verkade is vele malen geportretteerd door bekende en minder bekende kunstenaars. In de Haagse schouwburg hangen er een aantal. Daar zijn ook een aantal werken te bewonderen van de kunstenaar Sierk Schröder. Zo heeft hij o.a. de actrices Caro van Eyck, Ida Wasserman en de acteur Paul Steenbergen geportretteerd. Harry Wich heeft jaren lang prachtige decor-en kostuumontwerpen gemaakt voor de voorstellingen van de  Haagse Comedie. De bekende kunstenaar Jan Bons heeft tussen 1971 en 2000 de kleurrijke affiches van toneelgroep de Appel ontworpen. Zijn Appellogo wordt nog steeds gebruikt. Niels Hamel en Tom Schenk waren jarenlang kostuum-en decorontwerpers van de Appel. Ze werken nauw samen met Appeloprichter en regisseur Erik Vos. Aan de hand van bijzondere foto’s zal ten slotte ook een kleine geschiedenis worden verteld over Theater Branoul.

Datum/ Tijd: Donderdag 21 mei in het Amco Theater, Burgemeester Feithplein 97 te Voorburg van 10.00 tot 11.30 uur en vrijdag 22 mei in Theater Branoul, Maliestraat 12 te Den Haag, van 10.00 tot 11.30 uur. Toegang: 12,50 Euro

Graag aanmelden:abcurskunst@hotmail.com, of 070-3822130

Bedrag overmaken op banknummer: NL29 INGB 0003749227

 

Terug naar Homepagina